مقایسه اثردگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع واستفراغ متعاقب جراحی در مدل حیوانی سگ

زایلازین ­داروی پیش­ بیهوشی­ می­باشد که دارای اثرات استفراغی است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر دگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع متعاقب تزریق زایلازین انجام شد. 15 قلاده سگ نر نژاد مخلوط با متوسط وزن 5 ± 9/18 کیلوگرم درسه گروه پنج‌تایی شامل گروه دگزامتازون وریدی(mg/kg 1)، گروه متوکلوپرامید وریدی (mg/kg 5/0) و ترکیب دگزامتازون-­­­­ متوکلوپرامید(mg/kg1-5/0) متعاقب بیهوشی سگ­ها، به صورت تصادفی انتخاب شدند. در تمام گروه­ها ابتدا توسط دیازپام (mg/kg 2/0 ) وریدی به عنوان آرام بخش، سپس زایلازین­(mg/kg 2)­ وریدی­­ و بالاخره مورفین­(mg/kg 2) وریدی ­استفاده ­شد. بلافاصله داروهای دگزامتازون، متوکلوپرامید درگرو­ه­های مذکور تزریق و تحت عمل لاپاراتومی قرارگرفتند.­­ زمان بیهوشی،­­­ زمان بازیابی و علائم مربوط به تهوع در زمان­های30 دقیقه، 2، 4، 8 و24 ساعت پس­ از بیهوشی ارزیابی و نتایج با استفاده ازآزمون آماریANOVA   بررسی و (50/0 P